ESKİ YE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER YE MOĞOLCA-TÜRKÇE MÜŞTEREK KELİMELER ÜZERİNE NOTLAR

ESKİ YE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER
YE MOĞOLCA-TÜRKÇE MÜŞTEREK KELİMELER
ÜZERİNE NOTLAR
TUNCER GÜLENSOY

Tarihî gelişmesi bakımından Moğolca, Türkçe kadar işlenmemiş ve dolayısiyle
gelişmemiş bir dil olmakla beraber, bugün Batı'da Altaistler tarafından
üzerinde Türkçe kadar titizlikle çalışılan bir dildir.
Bazı tarihçi ve türkologların iddia ettiklerinin aksine, Moğolcanın Türkçeyle
akrabalığına dair kesin debiler ortadadır.
Moğollar Cengiz Han öncesinde de Türklerle komşu idiler ve Orta Asya'-
nın bozkır kültürü her iki kavme de hâkimdi.
Cengiz'in Moğolları bir bayrak altında toplaması ve Orta Asya'dan Müslüman
Türk ve Arap ülkeleri ile Rusya ve Karadeniz'in kuzeyini tehdit etmesinden
sonra, istilâ ettikleri ülkelere askerî gücün yanında Moğol dili ve
kültürü de girdi. Yabancı bir ülkenin diğer bir yabancı kavim tarafından
istilâya uğraması neticesinde o ülkede mutlaka büyük değişiklikler meydana
gelir. Fakat bu değişiklikler, istilânın kısa veya uzun süreli olmasına paralel
olarak sathî veya derinliğine kendisini gösterir. Cengiz'in Moğol yurdundan
kalkarak Çin'e ve doğu Asya'ya, sonra Türkistan üzerinden diğer Türk ve
Arap ülkelerine yönelen istilâları ölümü ile durmamış, onun varisi olan oğulları
ve torunları zamanında da devam etmiştir. İlhanlılar devleti ve Altun
Ordu Hanlığı'nın İran ve Türk ülkeleri üzerinde bıraktığı izler derindir. Cengiz
neslinden Bâbür ve Timur'un zamanında da bu izler yıllarca kalmış, Timur'dan
önce ve Timur ile beraber Anadolu ve Azerbaycan'da görülen Moğol
hâkimiyetinin izleri uzun müddet silinmemiştir.
Yukarda da bahsettiğimiz gibi, Cengiz Han'dan önce de Türk ve Moğol
dilleri birbirlerinden karşılıklı olarak kelime ahşverişi yapmışlarsa da bu
alışverişte Türk Dili Moğol Dili'ne nazaran daha aktif rol oynamıştır. Bunun
neticesinde pek çok Türkçe kelime Moğolcaya doğrudan doğruya girmiştir.
Bunun yanında Moğol Dilinin Türkçeye tesiri de az olmamıştır. Türklerin
dinî terim ve kelimeler Türkçeye ya doğrudan doğruya veya Moğolca yoluyla
girmiştir.
Eski Türkçeye giren Moğol asıllı bir çok kelime, uzun müddet Türkçe
ile beraber yaşamış, Türk'ün büyük sözlüğü "Divanü Lûgat-it-Türk" e dahi
girmiş, sonraları Bâbür, Ebülgazi Bahadır Han ve Ali Şir Nevai'nin eserlerinde
de hayatiyetlerini sürdürerek Osmanlıca'ya kadar gelmişlerdir.
Biz bu araştırmamızda eski Türkçe (eski Uygur Türkçesi) ile Divan
(DLT)'da ve Doğu Türkçesi'nde edebî dile kadar giren bazı Moğolca kelimeler
üzerinde durduk. Burada verilen kelimelerden bazıları Azerice ve Osmanlıcada
da uzun müddet yaşamış olabilirler. Bu bizim konumuzun dışında olduğu
için, böyle kelimelere temas etmedik.
BİBLİYOGRAFYA VE KISALTMALAR
Alt. Gr.: A. von Gabain, Alttürkische grammatik, Leipzig 1950.
Alt. Yar.: S. Çağatay, Altun Yaruk'tan iki parça. Ankara 1945.
Bob.: Folke Boberg, Mongolian English Dictionary I-III, Copenhagen 1954.
Cour. DTO.: Abel Pavet de Courteille, Dictionaire Turc-Oriental, Amsterdam,
Philo Press, 1972, 562 s.
DLT.: Divanü Lügat-it-Türk.
EUTS.: A. Caferoğlu, Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, İstanbul 1970.
Kow.: Joseph Etiennc Kowalewski, Dictionnaire Mongol-Russe-Français
I (Kasan 1844, 1-594 s.), II (Kasan 1846, 595-1545 s.), III. (Kasan
1849, 1547-2690 s.).
MGT.: A. Temir, Moğolların Gizli Tarihi, Ankara 1948.
Poppe Muk.: N.N. Poppe, Mongol'skiy Clovar' Mukaddimât al-adab I-II.
Moskva-Leningrad, 1938, 451 s.
Manç.: Mançuca
Moğ.: Moğolca
Skr.: Sanskritçe
Soğ.: Soğutça
Uyg.: Uygurca
Diğer kısaltmalar için A. Caferoğlu'nun EUTS'ndeki kısaltmalara bakılması.

acırga "bayır turpu"
Cour. DTO. 7: Uj^l (id.)
açuğ~açağ "hediye, armağan" (EUTS. 2; Alt. Gr. 292)
~ Uyg- açığ:
1. öfke, kızma, şiddet (TT.I, 14,180)
2. acı, ızdırap (Man. I, 9,6)
3. ekşi, acımtırak (H.II. 16, 12)
4. hediye, armağan (TT.VII. 44, 10; EUTS. 2)
~ DLT. açığ:
1. nimet içinde yaşayış (I, 63)
2. hanın bahşişi (I, 63)
3. acı, acı olan her nesne; ekşi (I, 63, 279; II, 299, 311; III, 272).
Cour. DTO. 7: acığ ("öfke, hiddet, gazap, kızma, kızgınlık")
"colere; soupir; regret, peine, amer" < Moğ. acuğ
ahta ~ akta <u»-l 4 «âl "iğdiş" (Kow. 137); ağda (Bob. III, 232).
akta megeçi: kısır dişi domuz
akta rnorin: iğdiş at
alftaçi (^l^-l ; ^aıîl): seyis
ağdalaku: iğdiş etmek (Bob. III, 232)
ı—> Cour. DTO. 8: b».l "tout animal châtre, principalement le cheval"
< Moğ. alfda
alaku "öldürmek" (Bob. III, 298); alağaçı "öldürücü"
alakdaku: öldürülmek
~ Cour. DTO. 29: ^»-"i/l alaçı "qui commet de meurtres"
< Moğ. alakçı: öldürücü, kdıçtan geçiren.
alban "hizmette ödenen bir vergi adı" (Schm. 12; EUTS. 10)
Uyg. alban:
1. Özel ad (USp. 76).
2. hizmette ödenen bir vergi adı (USp. 261; Rd. I. 433; USTS.
10) <Moğ. alban
amtatai ~ amtatu "lezzetli, tatlı" (Kow. 115) ~ amdatai (id.) (Bob. III, 376)
amtatu amtan: tadı hoş
amtatu yurçi: portakal (Kow. 116)
~ Cour. DTO. 37: jlîjsJl antutay "doux" <Moğ. amtuta}
2 3 8 TUNCER GÜLENSOY
amul "usluluk, sükûnet" (Selim. 10)
~ Uyg. amullulf (id.) (USp. 262; EUTS. 14); amil (Alt. Yar. 116: ürük
amil yatmışın: çoktan rahat yattığını). <Moğ. amul
~ DLT. amul: sakin, rahat, yavaş yavaş, seğnik, kımıldamayan; yumuşak
huylu adam (I, 74; III, 131).
arıllfahu "ölçmek, hesaplamak" (EUTS. 19)
~ Uyg. anmak (id) (DUD. 391, 7). <Moğ. arilkahu
ari-ç "umut" (KWb. 125).
~ Uyg. aTİnç (armak'ten) "şüphesiz, kesin olarak, tamamiyle" (U. II.
87, 59; Briefe. V. 24; EUTS. 74) <Moğ. ari-ç
~ DLT.: erinç "olur ki, belki" (I. 132; III, 65, 245, 309, 449).
ar si (Schm. 16).
.—' Uyg. arzı = irji, irzi: öğretici, muallim, arkadaş (Suv. 609, 7;
EUTS. 21, 98) <Moğ. arsi
(Alt. Yar. 75: arzi: "evliya, eren", bu erser arziler turğuluk orun
ol "burası evliyaların (erenlerin) oturduğu yerdir."
Alt. Yar. s. 75, not 4'te: ırjı, skr. <rşı "münzevî")
bandang (Kow. 1053).
~ Uyg. banting: oturmaya mahsus sıra (Uig.-Wb. 21 = bandang:
Oğuz Kağan. 10, 92; EUTS. 32) = Moğ. bandang.
barka (Schm. 106; EUTS. 44).
~ Uyg. birkaç barka: kamçı (TT.V. 10; Suv. 5, 13; EUTS. 39, 44; Uig.-
Wb. 27). <Moğ. barka
DLT.: berke: "döğme, sürmek için kullanılan değnek, kamçı" (I, 427)
~ berge (id.) (III, 323).
basa '—' basa basa "daha, keza; dahi, de, da; henüz, şimdi; yeniden" (Kow.
1065) ~ basa-çu (id.).
~ Uyg. basa basa "bir teviye, durmadan, kesilmeden, fazlasiyle" <Moğ.
basa
Altun Yaruk'ta (611-10):
bu savnıng basa sonğında "bu sözün sonunda"; (631-12: antada
basa): antada basa kördiler "ondan sonra gördüler"; (17-22,23:
basa basa) : sözlep yana ağrığlanıp basa basa "sayıklayarak, daha
fenalaşıp, yavaş yavaş".
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 239
~ Poppe. Muk. 113: JPV yti o^jl <UJ "yana aldı tabuynı".
~ DLT.: basa: "sonra" (III, 224).
batu "katı, sert; kuvvetli, dinç, gürbüz" (Kow. 1070) ~ (Poppe. Muk. 113).
batu ügen: kız, bakir, kız oğlan kız.
batu müngge: daimi, fasılasız; dayanıklı, sağlam.
batu otun: sabit yıldız
batu-yin ortu: kraliçenin sarayı
batu çağan: bir cins Tatar ağacı
batu gürtun : kuvvetli polis
~ Cour. DTO. 145: batu "fort, dur"; j yl "yiğit, cesur, bahadır,
şeci" <Moğ. bağatur
Poppe. Muk. 113: yi batu.
bayartai "saadetli, mutlu."
~ Cour. DTO. 156: JA^IJ bayatdar (id.) "plein de prosperite" <Moğ.
bayartai
f>egaİ "güçlü, kuvvetli"
~ Cour. DTO. 153: ^yl baJcuy "grand" <Moğ. begaj, "solide"
bere "uzaktan görünen şey, nesne" (EUTS. 43).
~ Uyg. bire "mil (ölçü)" (Man. I. 20, 16) = Moğ. bere
biçigan "küçük"
>—' Cour. DTO. 181: bitçâgâ (id.) <Moğ. biçiğan
biti- "yazmak" (Bob. III, 596; EUTS. 45)
Moğolların Gizli Tarihi'nde: biçi- (id.); biçik "mektup"; biçicii
"yazıcı".
~ Uyg. bitimak "yazmak, kopya etmek" (Suv. 447, 15; U. II. 38, 69;
TT. VII. 35, 14; <Çin, pi <*piet [Gabain, Alttürkischen Schriftum,
1950, s. 9; Ramstedt, JSFO. XXXVII. 2,5 ve P. Pelliot,
JA. 1925, s. 253-4]. Buna karşılık olarak <Tohar. pide [N.
Poppe, Bibliyografiya Vostoka, 1934. V-VI, 97] = Moğ. bitigü
~ DLT.: biti "gökten inen kitaplardan her biri" (III, 217), bitig "yazma,
yazı; kitap; mektup" ~ bitik (id.) (I. 71, 156, 186, 197 vb.).
bor "şarap" (Poppe. Muk. 121: j y bor: çayir t ^jrjy. boröi:
çayirçî S dr ->J. borln jimiş: çayir yemişi
j^lir); (Kow. 1212: bor: küçük bir su samuru).
~ Uyg. bor "şarap" (U.II. 100,2; URD. 140, 7; H.I. 8, 53 [P.Pelliot,
240 TUNCER GÜLENSOY
Le nom turc du vin dans Odaric de Pordenone, TP. XV. 1914,
448-453]; TT. VII. 37, 12; EUTS. 47) = Moğ. bor
borçıı 1. "Bağçivan" (USp. 269).
2. "Üzüm vergisini toplayan memur" (USp. 269; EUTS.
47).
~ DLT : bor "şarap, süci" (III, 119, 121).
bökse "karın" (Kow. 1252)
~ MGT. de: bökse (id.)
bökse-yin uriyala: elbisenin altı, etek.
bökse-yin iikeçeg: kalça, bud.
bökse-yin feubçasad: elbisenin altı, etek, pantolon.
bökse-yin ltutalkulfçi em-e: namussuz, kötü kadın, fâbişe.
bökse-yin kuçilğa: etek, pantalon.
bökse-yin bey-e: vücudun altı.
bökse-yin tala-yin kündür: sağrı.
kökse kütelgekü: arkasını kımıldatmak.
~ Uyg. böksik (U.IV. 34, 70; EUTS. 49). <Moğ. böksek
Poppe. Muk. 123: bökse yeke boluqsan eme « I oL_ijS y <Sy
böksesi uluy balyan xatun = . 0y\*- oUJy jJ jl ^—S~y
<—< DLT.: büksek "kadının göğsü ile boynu arasındaki gerdanlık takılan
yeri" (I. 476).
buğu "geyik" (EUTS. 51)
~ Uyg. buğu (id.) (Uig.-Wb. 15; Kow. 1160; EUTS. 51) <Moğ. buğu
Poppe. Muk. 124 : buyuyin tuyul <i lr.j*ji buyuning buzaul
(j jl j y iİLüjey
budanur "üçüncü batından dede, yahut nine"
Cour. DTO. 164: jıy^y budanur (id.) "trisaıeul" Moğ. ( jÇ-yjy
• j* JJ'^Ji tir-^)
buruğçin "kıranta"
~ Cour. DTO. 165: jy burcğin (id.) "qui la prunelle noire, le
blanc de l'oeil blanc, l'espace intermediaire noir triant sur le
rouge" <Moğ. buruğçin "grisâtre".
buyan "saadet, mut, sevap" (Schm. 118).
~ Uyg. buyan <Skr. punya "sevap, iyi amel, kut" (Suv. 29, 15; TT.I,
7, 2; EUTS. 55). = Moğ. buyan
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 241
buyançı: iyiliksever, din adamı (EUTS. 55).
Buyançulf: Antroponim (USp. 270).
Buyan kar: Erkek adı (EUTS. 55).
Buyan Kara: Antroponim (USp. 270).
buyanlamaJc: iyilik etmek, hizmet etmek (Kuan. 65).
buyanlığ: mesut, mutlu, sevaplı (Suv. 614, 22; TT. III, 8, 54).
buyansız: sevapsız (EUTS. 55).
Buyan Tamür: Antroponim (gös. yer.)
Altun Yaruk'ta: buyan "sevaplı" (21-5), buyanığ "liyakati,
bahtı" (609-11), buyanlığ "liyakatli" (614-22), buyanıngız
"liyakatiniz" (618-2).
~ Poppe. Muk. 126: buyan ögbe tengri tündü duşmanâsa ^JSCM *SJ\ ÜLJJ
jtiy — Demlet berdi tengri anga düşmanîdîn.
buyan tündü bolba: dewlet anda boldî.
bügesün "bit, kehle" (Bob. III, 322).
ı-»/ Cour. DTO. 171: 0 b ü s ü n "pou" <Moğ. bügesün
cida "mızrak, kargı" (Bob. 111, 492), (Kow. 2341: İ4>- cidal çite:
cida: mızrak, cirit, kargı"
çite: tırnak kökü).
~ Uyg. çıda "süngü, mızrak, cida" (Uig.-Wb. 20; EUTS.). <Moğ cida
~ Poppe. Muk. 132-33: çidaba tündü ^My ^Jj—r = cidadî anqa.
çidamal bolba y JUl-Lj- = çîdamal boldı.
çidaqu bolba <Jy jîla». == çidamal boldi.
çidaqu,cirân kibe oTj jîİJL»- = çidayanîça qildi.
çidaquyar jL jîl-L»- = jehd qîlyança.
çidaquyaran jaruba jl»- jl jU^U^ = çidayanîça qildî.
dabusu dabusun "tuz" (Bob. III, 450).
dabusulalfu: tuzlamak
dabusutu: tuzlu
•—1 Cour. DTO. 314: ö d a b u s u n "sel" <Moğ. dabusun
daisun "düşman" (Bob. III, 180).
daisundai: düşmanı olan, düşman sahibi
<—- Cour. DTO. 317: ö^b dayin "ennemi" <Moğ. dayin
dalai "deniz" (Bob. III, 457).
~ Uyg. dala, dalâ 1. "deniz" (TT. III, 8, 51 = talay, taloi; EUTS. 222);
2. "umman, okyanus" (P.P. 21,6).
Altun Yaruk'ta: taluy (634-2: buşuğluğ taluy içinte "kederli
deniz içinde"; 639-6: taluy ögüz teg king alkığ "denizler nehirler
kadar geniş".
/—< Cour. DTO. 316: ^ l a dalai "mer, grand lac; perte; fonctions
de ceux qui sont attaches â la solde des troupes" <Moğ. dalai
dalu "kürek kemiği" (Bob. III, 471).
daluçi: çıkıkçı
dalu tülekü: kemik yakmak
~ Cour. DTO. 317: jJla dalu "peigne; omoplate" <Moğ. dalu
diyan (Kow. 1780) ~ dayan (Ram. Wb. 73).
dayan üyletkii : seyretmek, mürakebeye varmak, istiğrak etmek.
dayan-i bisilğaku: düşünmek, düşünceye dalmak, mürakabeye
varmak.
dayan-ı kuriğ-a: manastır.
~ Uyg.: d(i)yan <skr. dhyâna "istiğrak" (TT.V. 6,39; EUTS. 67) =
Moğ. dayan, dayin.
Altun Yaruk'ta: dian (?) (614-19).
doğolanğ "aksak" (Bob. III, 315).
~ Cour. DTO. 321: oVjtj i dogolan "boiteux" <Moğ. doğolang
dudurğa "pirinç" (Bob. III, 438) ~ duturğan.
~ Cour. DTO. 223: j ^ j y y <• ö U j y y "riz" <Moğ.
~ DLT.: tuturkan (id.) (I, 521).
ebetçin "hastalık" (Bob. III, 274)
ebetçitei: hasta
ebersil: hastalık nöbeti
~ Cour. DTO. 40: Cf^j'.j^ obuçin "maladie" <Moğ. ebetçin
ebusun r*~ı ebesun "ot, yeşillik ot, çayır" (Kow. 180).
Cour. DTO. 40: o j l obusun "pâturage, fourrate vert et sec"
<Moğ. ebusun
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 243
eçige "baba" (Kow. 223). kadom eçige "kayınbaba" (Bob. III, 200).
eçige eke: baba (ve) anne
eçige eke bolgan bariku: hürmet etmek, saymak
^ Cour. DTO. 99: içige "pere" <Moğ. eçige
•—» DLT.: eçi "yaşlı kadın, hanım nine" (I, 87).
edür "gün, aydınlık" (Kow. 201; Bob. III, 136).
edür-ün ebuden: tan yeri ağarması
edür-ün eçen: güneş
edür-ün udun: gün ışığı, güneş
edür büri: her gün, sık-sık
edür bulğakçı: güneşin doğması
edür sayin: ara vermeden, derhal, mütemadiyen, daima.
edür süni teksiungüi: gün dönümü
edür-ün tngri-yin kubing: rutubet ölçer alet, hidroskop
edür tutum: her gün, sık-sık
nügüge edür: yarından sonra
ulcaidu edür: talihli gün
orci edür: dünden önceki gün, evvelki gün
edürer: gündüzün
bayar-un edür: bayram günü
~ Cour. DTO. 52: jjJjl üdür "jour" <Moğ. edür
elçigen "eşek, merkep" (Kow. 211; Bob. III, 160) <—< elçige
elçigen çige: yabanî vişne (Kow. 212)
elçigen-ü çigi: eşek kulağı (Kow. 212; Bob. III, 160)
elçigeçi: eşekçi
~ Cour. DTO. 130: ülS^LJ ilçikân "âne" <Moğ. elçigen
elunçe "dede"
~ Cour. DTO. 34: iUJI alincik (id.)—Abul Gâzi. 41: . j o dkJ ^lîl
"les Mongols appellent alindjik le bisai'eul".
em "ilaç" (KWb. 121; Bob. III, 334).
~ Uyg. am "ilaç, tedavi vasıtası" (TT. I. 11, 109; Suv. 478, 17> Moğ.
am; H.I. 12, 136; EUTS. 71). <Moğ. em
~ amçi = amçin "doktor, hekim" (U.T. 7. 13; EUTS. 71).
Altun Yaruk'ta: em yürünteg "ilaç, vasıta, tedbir" (15-11; Alt.
Yar. s. 51. not: 4).
244 TUNCER GÜLENSOY
~ DLT.: em "ilaç" (I, 38, 95, 407; II, 363; III, 157), emçi "ilaç yapan
adam, eczacı" (I, 38; III, 252).
~ Poppe. Muk. 152: em "merhem".
155: emlebe tüni j y AJV^I = ilâj qıldi anıng ikdin.
emeğe emegen "kadın, zevce, refika, karı, eş "(Kow. 214)
~ Cour. DTO. 137: öL£xl imegan "femme" <Moğ. emegen
emegel "eyer" (Kow. 214; Bob. III, 449).
emegel ablfu: eyerini çıkarmak
emegel-ün olonçoğ: eyer yastığı
~ Cour. DTO. 137: Jxl imel ( = eyer) "selle"
imeldeş ( = arkadaş, yol arkadaşı) "camarade de selle, compagnen".
<Moğ. emegel
amnaha, arnna (KWb. 121)
~Uyg. amlamak "tedavi etmek" H. II. 26, 82; EUTS. 72)
.—ı DLT.: emlelmek "ilâçlanmak" (I, 296); emlemek "ilâçlamak, sağaltmak"
(Yalnız kullanılmaz "samlamak" ile beraber gelir) (I.
287, 380; III, 85, 295, 298); emlenmek "kendine ilâç etmek"
(I, 259); emleşmek "ilâçlanmak" (I, 242); emletmek "ilâçlatmak,
ilâç ettirmek" (I, 266; II, 363).
enetgek "Hindistan" (Bob. III, 280) ~ anatkağ = antkak (KWb. 121) ~ Altan
Tobçi'de: enetkeg (id.)
~ Uyg. anatkak "Hint, Hindistan, hintli" (Suv. 3, 16; H. II. 20, 77;
TT. VII. 23, 1; EUTS. 72) = Moğ. enetkeg
Altun Yaruk'ta: enetkek <Soğd. yntk'k; enetkekçe "Hindçe"
(4-1), enetkek yiri "Hint yeri, Hindistan" (3-16).
ar "er, erkek" (KWb. 123) ~ MGT. 'nde: ere "erkek, er, koca" ~ Altan Tobçi'de:
ere (id.).
erelesü: koca yapmak
erekün: er oğlu er, seçme kuvvet
~ Uyg. ar "1. erkek kimse" (P.P. 14, 3; U.II. 21, 15; EUTS. 73; TT.
II. 10)
"2. efendi, bey, şehzade" (TT. I. 7, 24; 14, 184).
"3. zevç, koca" (THV. 41, 5).
~ DLT.: er (id.)
ESKİ E ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 245
<—< Poppe. Muk. 161: ere • j\ : er; ere beçin j ^ ı y l = tişi er; 162:
eres malun eje(t) "erenler mal eğesi"; eresün su[qu] yacar "erenlerin
oturduğu yer."
erdem "fazilet, kabiliyet, güç, erdem" (KWb. 123) ~ MGT.: erdem (id.)
~ Uyg. ardam (id.) (Wind. 249, 4; EUTS. 73) = Mançu: erdemu = Moğ.
erdem
•—' DLT.: erdem "fazilet, edep, terbiye; hüner" <—> erdem (id.). Poppe.
Muk. 161: erdem j\
ardani (KWb. 123; Schm. 33).
~ Uyg. ar dini <skr. ratna "cevher, kıymetli olan her madde ve şey"
(U.I. 8, 18; Suv. 447, 15; EUTS. 73) = Moğ. erdeni
Altun Yaruk'ta: erdini "mücevher" (613-4; 643-17).
~ DLT.: erdini "iri inci" (I, 71, 141).
arâs / eres (Poppe. Muk. 162; EUTS. 97) ~ MGT.'nde: eres.
Uyg. iriz "cilasun, cesur, yiğit" (Uig.-Wb. 17) <Moğ. eres
arka "güç, kuvvet" (Schm. 31) MGT.'nde: erketü / erke-tü "güçlü".
MGT.'nde:
erketü tenggiri: Güçlü Tanrı
Erke Kara: Antroponim; Onghan'ın küçük kardeşi.
~ Uyg. ark "erk, kuvvet, kudret, güç" (TT. I, 12, 121; U.II. 10, 15 =
ürik: EUTS. 74) <Moğ. erke
~ DLT.: erk "saltanat, sözü ve buyruğu geçerlik, kudret, iktidar, gücü
yeterlik" (I, 43).
~ Poppe. Muk. 164: erketü j\ "erklik".
arkalig (KWb. 125).
~ Uyg. arklig "güçlü, kudretli, bahadır" (TT. V. 22, 26; U.IV. 28, 7;
EUTS. 75) <Moğ. erkelig
Altun Yaruk'ta: erklig türklüg "kuvvetli" (629-5).
arlik hân "cenennem hanı" (KWb. 125).
~ Uyg. Ârklig Kan "Antroponim" (TT. I. 8, 25; EUTS. 75).
Altun Yaruk'ta: erklig han "kudretli han" (10-17; 13-2; 11-22).
esen "sıhhatli" (Kow. 191) ~ MGT.'nde: esen (esen atu-: sağ olmak).
~ Uyg. asan "1. sağ. salim, sıhhatli" (Man. I. 10, 11; III. 13, 16) <Moğ.
esen
246 TUNCER GÜLENSOY
"2. sulh, barış" (Hüen. Briefe,42; Alt. Gr. 22 299; EUTS. 76).
Altun Yaruk'ta:
esen "sağ" (638-14: emti yügerii esen ol = şimdi şu anda sağdırlar).
~ DLT.: esen "sağ, salim" (I, 62, 77).
gersi "mezarlık; Hanın sarayı"
~ Cour. DTO. 418: ^ J ferşi "cimetiere; palais de khan" <Moğ.
gersi
ğuirinci "dilenci" (Bob. III, 46)
'—' Cour. TDO. 60: urunci ("fakir, yoksul, dilenci") "pauvre
mendiant" <Moğ. ğuirinçi
idağu "keklik" (Bob. III, 379).
/—< Cour. DTO. 94: ö j jUjI itavun "perdrix, gelinotte" <Moğ. idağu
irbis "leopar, panter, kaplan" (Kow. 324; Bob. III, 310).
irbis-un ciruk: hayvan derisinde benek, beneklilik.
usun-u irbis: su samuru cinsi.
~ Uyg. irbiç = irbiz "porsuk" (U. IV. 44, 6; Suv. 599, 16; EUTS. 96)
<Moğ. irbis
Altun Yaruk'ta: irbiz (610-14).
isigei "keçe" (Bob. III, 204).
~ Cour. DTO. 118: ^LSLijJ işikây "feutre" <Moğ. isigei
kir ~ kkir "pislik, kirlilik, kir; leke". (Kow. 2545; Bob. III, 499).
ğurban kkir: üç ifrağ; necaset, mevaddı gaita; sidik,
idrar, bevil, ter.
kkir-i arçiğur eke: hizmetçi kadın.
kkir ügei: masum, gühansız, suçsuz.
~ Uyg. k(i)kir "leke" (U.II. 37, 53; EUTS. 109) <Moğ. kkir
~ DLT.: kir "kir" (II, 212, 230).
~ Poppe. Muk. 219: kir bolba aya-a Ul «J = kir boldı ayaq.
kübegün "erkek çocuk" (Bob. III, 62).
Cour. DTO. 462: ü £ küçün "enfant, fils" <^Moğ. köbegün
küdji (Kow. 2619)
~ Uyg. küji "yakıhnca koku veren nesne, günlük, öd ağacı, misk" TT.
V. 12, 129; EUTS. 121; Uig.-Wb. küsi) <Moğ. küdji
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 247
kükesin "ihtiyar adam"
~ Cour. DTO. 473: j j j S j f kükeşün "viellard, âge" <Moğ. kükesiıı
lab "emin, sağlam" (KWb. 250).
~ Uyg. lab (id.) (EUTS.) <Moğ. lab
maçağ "oruç" (Schm. 104 = baçak, matsak [Kow. 1081,1996; Briefe. II. 236,
not. 1] <Man. bdşâh [Saleman: Manichaica. I. 1907] = paçağ).
maçağ abagğulku: oruç tutulmasını emretmek; oruca riayet
ettirmek.
maçağ abtegü : oruç bozmak.
maçağ bariltu: oruç tutmak, oruç bozmamak.
maçağ-un sadar: oruca niyetlenme.
maçaktai ~ baçağtai: Oruçlu.
maçağlaku: oruç tutmak, oruca riayet etmek, oruç bozmamak.
~ Uyg. baçağ "oruç" (TT. II. 8, 62; EUTS. 30). <Moğ. maçağ
~ DLT.: baçak "İsa'lıların (Hıristiyanların) orucu, perhizi" (I. 411).
matar "şeytan" (EUTS. 127).
~ Uyg. madar (id.) (U. III. 42, 3; EUTS. 127)=Moğ. matar: Tohar. mâtâr.
meçin "maymun"
~ Cour. DTO. 505: ö»»^* miçin "singe" <Moğ. miçin
~ DLT.: biçin (id.) (I, 346, 409); biçin yılı "Türklerin on ikili yıllarından
biri" (I, 346, 409).
mekei "iyi ruhlu" (Bob. III, 494).
~ Cour. DTO. 36: "petit esprit".
munuku "ihtiyarlamak" (Bob. III, 366).
•—< Cour. DTO. 505: oli-ymunuğan ("ihtiyar") "vieillard, decrepit"
<^Moğ. munuku
münğge "ebediyet, ezel ve ebed; nihayetsizlik" (Bob. III, 186) <—< müngkedei
"ebedî" (gös. yer.).
~ Cour. DTO. 505: müngü ("Tanrı") "qui dure; Dieu" <Moğ.
münğge
münğgün "gümüş" (Bob. III, 475).
münggülekü: gümüşle kaplamak
248 TUNCER GÜLENSOY
münggün cigasu: gümüş balığı
münggüci darkan: kuyumcu
~ Cour. DTO. 504: öLİJj* müngdn "argent" <Moğ.
müsu (Bob. III, 273) ^ müsün "buz".
müsün çümurekü: buz baştanbaşa kırılmak
müsün kayilku: buz erimek
müsün kemker: ince ve gevrek buz
dar müsu: Aysberg, buz dağı
soyoğa müsu: sarkık saçak buzu
~ Cour. DTO. 501: i) y y müsün "glace" <^Moğ. müsün
nağaçu ~ nağaçu bergen "dayı" (Bob. III, 588)
~ Cour. DTO. 508: ^U-li nağaçi "oncle maternal, ancetre" <Moğ.
nağaçu
nimiti "Phyllantbus emblica, mirabolanus emblica" (Kow. 663).
<—' Uyg. imiti "ilaç yerine kullanılan (Cratagegus pinnatifida) yemişi"
(H. II. 8, 22; 32, 14; EUTS. 94) <Moğ. nimiti
nükür r^/ nökör "arkadaş" (Bob. III, 225).
kurumcidu nükür: fena arkadaş
nükürlekü: arkadaşbk yapmak, arkadaş edinmek.
Cour. DTO. 510: Jî'y nöker "ami, campagnon; conseiller; client;
sevviteur" <Moğ. nökör
ölcei "mutluluk" (Bob. III, 252, 409).
-—' Cour. DTO. 76: <jU-1 ulcay "bonheur, benediction" <^Moğ. olcai
j^li-1 ulcay-tu.
örgüga ~ orga "saray, şehzade evi" (EUTS. 93).
~ Uyg. ıl ölgin "saray" (Ram. 60) <Moğ. örgüge
ötege "ayı" (Bob. III, 43).
~ Cour. DTO. 44: *So j\ ötege "ours" <Moğ. ötege
sidi "meziyet; kuvvet, kudret, kabiliyet, hassa, meleke, istidat" (Kow. 1485).
<—' Uyg. sidi [<skr. siddhi, siddha (Kow. 1485).] "sihir, büyü, büyü gücü,
sihir kuvveti" (TT.V. 8, 69; EUTS.) <Moğ. sidi
subut "inci" (Bob. III, 382) ~ subusun.
~ Cour. DTO. 351: subusun ("inci, boncuk") "erle" <Moğ.
subusun
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 249
sula "akciğer"
~ Cour. DTO. Ş32: üVjj zulan "mou" <Moğ. sulan
suu "ayırma, seçme; üstünlük; tercih, rüçhan; mükemmellik" (Kow. 1377)»
suu süite: miğfer, tulga (Kow.)
~ Uyg. suu "büyük mutluluk, büyük saadet, majeste" (TT. VII. 123;
EUTS. 212) <Moğ. suu
Altun Yaruk'ta:
su esen "sağ salim" (623-5).
'—ı Poppe Muk. 328: sü = qoltuq 3j>
şiregen ~ şirege "masa; saltanat tahtı" (Kow. 1522) .—/ sirege (id.) (Bob.
III, 523)
şiregelekü >—> siregelekü : masa koymak
itegen-ü şiregen: yemek masası
sudur-un şiregen: kitaplık
şiregetü: saltanat tahtı
şiregemel: çengel, kanca.
~ Uyg. şira "masa" (Uig.-Wb. 21; EUTS. 217) <Moğ. şiregen
tabin "elli" (Bob. III, 206)
<—< Cour. DTO. 194: tabin "troupe de cinquante hommes, gardes
du corps, pages" (50 kişilik muhafız birliği) <Moğ. tabin
tağuuhu "acele, istical, tehâlük"
-—' Cour. DTO. 216: ^ji^-lSs) tekâmişi "hâte, promptitude, action de
poursuivre". <Moğ. tağuuhtu
tangsuk "haz, sefa, memnuniyet, hoşluk; sevinç" (Kow. 1567). tangsok
"charm" (Bob. III, 88).
tangsuk itegen: hoş, tath, nefis; sevgili.
tangsuk ünürtü: hoş kokulu; Bodhisattva'nın adı.
tangsuk boluğsan: fevkalâde, mükemmel; son derece; dikkate
değer.
tangsukkan: kâfi derecede hoş, kâfi derecede tatlı ve nefis.
tangsulftu: hoş; tatlı nefis, lâtif.
tangsulflaku: eğlendirmek; okşamak.
~ Uyg. tangsuk : "1. tatlı, nefis, lezzetli" (Suv. 118, 4; EUTS. 224)<Moğ.
tangsuk
"2. acayip, kıymetli, değerli" (Alt. Gr. 337; EUTS. 224).
~ DLT.: tangsuk "şaşdacak, acayip, nefis" (III, 3, 90).
25ü TUNCER GÜLENSOY
tarğun "yağlı; şişman" (Bob. III. 200).
tarğulaku: şişmanlamak
/—' Cour. DTO. 213: ö ji J targun (id.) "gras, replet" <Moğ. tarğun
tarni (Kow. 157; 164).
~ Uyg. darni <skr. dhârani "büyü, sihir" (Suv. 484, 17; 338, 3; EUTS.
67) = Moğ. tarni
torkaru "mütemadiyen, sürekli surette, bilâfasıla; durmadan, daima" (Kow.
1890).
~ Uyg. turjfaru "hep, durmadan; sür-git" (TT. I, 13, 152; Suv. 101,
17; Man. I. 29, 29; EUTS. <Moğ. torkaru
törü "kanun, yasa" jjy (Kaw, 1939) MGT.'de: töre "yasa, kanun"
<—• yeke törü "büyük kanun".
ayimağ-un töre: il idaresi.
nom-un törü: dinî idare; meratibi silsile.
kan törü bariğu: saltanat sürmek, hükümet etmek.
Jcağan-u törü: idare, saltanat, kırallık idaresi.
~ Uyg. törü: "töre, örf, kamun, nizam" (Suv. 627, 18; EUTS.) Altun
Yaruk'ta: törü "kanunî şeriat, kanun" (10-1; 18-20; 607-17).
~ DLT.: törü "düzen, nizam, görenek, âdet" (I, 106; II, 18, 25; III, 120,
121); törümek "yarattılmak" (III, 262); törütmek "yaratmak,
bir şey takdir veya ıslah edilmek" (II, 303).
tuli "ayna" (Bob. III, 340).
tulilaku: aynaya bakmak
tulin-u ger: ayna kutusu
~ Cour. DTO. 245: dy tuli "miroir" <Moğ. tuli
tusa "fayda, yardım, iyilik" (Bob. III, 259); kurban tusas "üç hizmet".
~ Uyg. tusu "fayda, semere, kazanç" (TT. I, 11, 13; U.I. 25, 8 — tuzu)
<Moğ. tusa
tusulmak: faydalı olmak (TT.I. 11, 106; EUTS. 254).
tusuluğ: faydalı (EUTS. 254).
Altun Yaruk'ta:
asığ tusuğ "fayda" (611-15).
~ DLT.: tusu "menfaat; şifa" (III, 224); tusu bolmak "yaramak, fayda
vermek" (II, 127); tusulmak "iyi gelmek, faydası olmak, yaraşmak"
(II, 116); tusulmak "yaramak, fayda vermek" (II, 127).
'—' Poppe Muk. 355: tusa kibe tündü y = asıq berdi anqa.
tusu "yağ" (Bob. III, 366).
tusulafcu: yağlamak
tusu silaku: sıkıştırarak yağ çıkarmak
~ Cour. DTO. 233: o yy tusun "huile, beurre" <Moğ. tusun
tuyliyan "20 yaşında at"
~ Cour. DTO. 243: j^y tulan "bois â brûler" <Moğ. tuyliyan
"eheval de ving ans".
usu ~ usun "su" (Kow. 373). ~ ooso (Bob. III, 577).
~ Cour. DTO. 65: Oyj\ usun "eau" <Moğ. usu(n)
utçi r-^ utaçin t—• utuçi "tabib" (Kow. 383).
utuçilaku: tedavi etmek
utiçilakuy-yi metegü: tedavi etmeyi bilmek
'—' Cour. DTO. 45: ^yj utuci "celui qui bande les fractures et
les guerit" <Moğ. utaçi
ümen *—< ömen "kanser, kanser tümörü" (Kow. 536).
~ Uyg. ömen = örmen (id.) (TT. VI. 88; EUTS. 150) <Moğ. ümen
ünen "hak, hukuk" (Kow. 480).
~ Cour. DTO. 81: üU jl unan "droit, sincerite, verite" <Moğ. ünen
iire < ür-e "zürriyet, nesil, ahfat" (Kow. 577).
ür-e-yi olku: meyve toplamak, mükâfatlandırılmış olmak, bir
mükâfat almak.
ür-e üsgegü: bir meyvenin bakımını üzerine almak.
ür-e-yi ğarğahu: bir meyvenin semeresini kaldırmak.
<—' Cour. DTO. 60: JJJJJI orunlı "petit-fils, descendants" <Moğ.
ür-e "descendance".
ürgesü "diken" (Bob. III, 536) /—• ügesun (id.).
ürgesüdü: dikenli
~ Cour. DTO. 55: öy\fjj\ iirgesun "epine" <Moğ. ürgesun
üsüg '—' üçüg "harf, alfabe karakteri" (Kow. 510, 549).
~ Uyg. ujak "hece, harf" (TT. 4, 10; U. III. 76,12; Suv. 272,10; EUTS.)
<Moğ. üçüg, üsüg
yasun "kemik" (Bob. III, 59).
yas ulak: kemik yapısı kuvvetli
sibanur yasun: bilek kemikleri
yasudu: kemikli
^ Cour. DTO. 526: oy\j yasun "os" <Moğ. yasun
TUNCER GÜLENSOY
BU YAZIDA GEÇEN KELİMELER İÇİN
TÜRKÇE - MOĞOLCA SÖZCÜK
—A—
acele: tağuuhu
ahfat: üre
akciğer: sula
aksak: doğolang
amca: nağaçu
ara vermeden: edür sayin, bk. edür
arkadaş: nükür, nökör
arkadaşhk yapmak: nükürlekü
arkasını kımıldatmak: bökse kütelgekü, bk. bökse
armağan: açuğ, açag
aydınlık: edür
ayı: ötege
ayırma: suu
ayna: tuli
ayna kutusu: tulin-u ger
aynaya bakmak: tulilaku
aysberg: dar müsu, bk. müsu
—B—
baba: eçige
baba (ve) anne: eçige eke, bk. eçige
bâkir: batu ügen
basamak: şiregen-ü şatu, bk. şiregen
bayır turbu: acırga
bayram günü: bayar-un edür, bk. edür
bilek kemikleri: sibanur yasun, bk. yasun
bit: bügesün
bud: bökse-yin ükeçeg, bökse-yin kubçasad, bk. bökse
buz: müsu, müsün
buz baştan başa kırılmak: müsün çümurekü
buz dağı, (aysberg): dar müsu, bk. müsu
buz erimek: müsün kayilku, bk. müsu
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 253
—C—
cehennem hanı: erlik hân
cesur: eres
- ç -
çayır: ebesun, ebusun
çengel: şiregemel, bk. şiregen
—D—
da: basa, basa basa
daha, (keza, de, da; henüz, şimdi, yeniden): basa, basa basa
daima: edür sayin, bk. edür; turkaru
daimî, (fasdasız): batu münğge
dayanıklı, (sağlam): batu münğge
de: basa, basa basa
dede: elunçe
deniz: dalai
derhal: edür sayin, bk. edür
diken: ürgesü
dikenli: ürgesüdü
dilenci: ğuirinçi
dinç: batu
doktor: utçi, utuçin, utuçi
düşman: daisun
düşmanı olan: daisundai
düşünceye dalmak: dayan-i bisilğaku, bk. dayan
düşünmek: dayan-i bisilğaku, bk. dayan
—E—
ebedî: münğkedei
ebediyet: münğge
eğlendirmek: tangsuklaku, bk. tanğsuk
elbisenin altı: bökse-yin uriyalta, bökse-yin kuçilğa, bk. bökse
emin: lab
er, erkek: er
erkek çocuk: kübegün
eş (refika): emeğe, emegen
eşek: elçigen
254 TUNCER GÜLENSOY
eşekçi: elçigeçi, bk. elçigen
eşek kulağı: elçigen-ü çigi
etek: bökse-yin uriyalta, bökseyin kuçilğa, bk. bökse
evvelki gün: orci edür, bk. edür
eyer: emegel
eyerini çıkarmak: emegel abku
eyer yastığı: emegel-ün olonçoğ
ezel ve ebed: münğge
—F—
fasılasız: batu münğge
fayda: tusa
fazilet: erdem
fena arkadaş: kurumcidu nükür, bk. nükür
fevkalâde tangsuk boluğsan
—G—
geyik: buğu
güç, (kuvvet): erke
güçlü: erkelig
güçlü, kuvvetli: begai
güçlü Tanrı: erketü tenğgiri
gümüş: münğgün
gümüş balığı: münğgün eiğasu
gümüşle kaplamak: münğgülekü, bk. münğgün
gün: edür
günahsız: kkir ügei, bk. kir
gün dönümü: edür süni teksiungüi
gündüzün: ediirer, bk. edür
güneş: edür-ün eçeg, bk. edür
gün ışığı: edür-ün udun, bk. edür
gürbüz: batu
—ilhak,
hukuk: ünen
harf: üsüg
hasta: ebetçitei, bk. ebetçin
hastalık: ebetçin
hastalık nöbeti: ebersil, bk. ebetçin
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 255
hayvan derisinde benek: irbis-un ciruk, bk. irbis
haz: tangsuk
hediye, armağan: açuğ, açağ
henüz: basa, basa basa
hergün: edür buri, edür tutum, bk. edür
hesaplamak: arılkahu
hidroskop (rutubet ölçer âlet): edür-ün tengri-yin kubing
Hindistan: enetgek
hizmetçi kadın: kkir-i arçiğur eke, bk. kir
hoş: tangsuk itegen, tanğsuktu
hoş kokulu: tangsuk ünürtü
hürmet etmek, saymak: eçige eke bolğan bariku, bk. eçige
—İ—
idare: kağan-u törü
iğdiş: ahta, akta
iğdiş at: akta morin
iğdiş etmek: ağdalaku, bk. ahta
ihtiyar adam: kükesin
ihtiyarlamak: munuku
ilâç: em
il idaresi: ayimağ-un törü
ince ve gevrek buz: müsün kemker, bk. müsu
inci: subut
istidat: sidi
istiğrak etmek: dayan üyletkü, bk. dayan
iyilik: tusa
iyi ruhlu: mekei
—K—
kabiliyet: erdem, sidi
kadın (=zevçe, eş, karı, refika): emeğe, emegen
kalça, (bud): bökse-yin ükeçeg, bökseyin kubçasad, bk. bökse
kamçı: barka
kanca: şiregemel, bk. şiregen
kanser: ümen
kanun: törü
kaplan: irbis
kargı: cida
TUNCER GÜLENSOY
karın: bökse
katı, (sert; kuvvetli, dinç, gürbüz): batu
keçe: isigei
keklik: idağu
kemik: yasun
kemikli: yasudu, bk. yasun
kemik yapısı kuvvetli: yasulak, bk. yasun
keza: basa, basa basa
kıranta: buruğçin
kısır dişi domuz: akta megeçi
kızoğlan kız: batu ügen
kir, kirlilik: kir, kkir
kitaphk: sudur-un şiregen bk. şiregen
koca yapmak: erelesü, bk. er
koca yapmak: erelesü, bk. er
kuvvet: erke
kuvvetli: batu, begaj
kuyumcu: münğgüci darkar, bk. münğgün
küçük: biçiğan
kürek kemiği: dalu
—L—
lâtif: tangsuktu
leke: kir, kkir
leopar, (panter, kaplan): irbis
lezzetli, (tatlı): amtatai, amtatu
—M—
manastır: dayan-ı kuriğ-a
masa: şiregen, şirege
masa koymak: şiregelekü, bk. şiregen
masum: kkir ügei, bk. kir
maymun: meçin
meleke: sidi
memnuniyet: tangsuk
merkep: elçigen
mezarlık: gersi
meziyet: sidi
mızrak, (kargı): cida
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER 257
miğfer: suu süite
murakabeye varmak: dayan üyletkü, bk. dayan
mut: buyan
mutlu: bayartai
mutluluk: ölcei
mücevher: erdeni
mükemmel: tangsuk boluğsan
mütemadiyen: edür sayin, bk. edür
—N—
nefis: tangsuk itegen
nesil: üre
nesne: bere
niâyetsizlik: münğge
—O—
okşamak: tanğsuklaku, bk. tanğsuk
oruçlu: maçaktai, baçağtaı
oruca niyetlenme: maçağ-un sadar, bk. maçağ
oruca riâyet ettirme: maçağ abagğulku
oruç: maçağ
oruç bozmak: maçağ ebtegü
oruç tutmak: maçağ bariku, maçağlaku
ot: ebusun, ebe sun
- Ö -
öğretici: ar si
ölçmek, (hesaplamak): arılkahu
öldürmek: alaku
öldürücü: alağaçı
öldürülmek: alakdaku
—P—
pantalon: bökse-yin kubçasad, bökse-yin kuçilğa
panter: irbis
pirinç: dudurğa
pislik: kir, kkir
portakal: amtatu, bk. amtatai
—R—
rüçhan: suu
TUNCER GÜLENSOY
—S—
saadet, (mut, sevap): buyan
saadetli, (mutlu): bayartai
sağ: esen
sağlam: batu münğge, lab
sağ olmak: esen atuhu
sağrı: bökse-yin tala-yin kündür, bk. bökse
saltanat: kağan-u törü
saltanat sürmek: kan törü bariğu
saltanat tahtı: şiregetü, bk. şiregen
saray: örgüge
sarkık saçak buzu: soyoğa müsu, bk. müsu
seçme: suu
seçme kuvvet: erekün, bk. ere
sefa: tanğsuk
sert: batu
sevap: buyan
sevgili: tanğsuk itegen
sevinç: tanğsuk
seyis: aktaçi
seyretmek: dayan üyeletkü, bk. dayan
sıhhatli: esen
sık sık: edür buri, edür tutum, bk. edür
sıra: bandang
su: usu, usun
suçsuz: kkir ügei, bk. kir
su samuru: usun-u irbis, bk. irbis
sükûnet; amul
- Ş -
şarap: bor
şeytan: matar
şimdi: basa, basa basa
şişman: tarğun
şişmanlamak: tarğulaku, bk. tarğun
—T—
tabib, (doktor): utçi, utaçin, utuçi
tadı hoş: amtatu amtan, bk, amtatai
ESKİ VE ORTA TÜRKÇEDE MOĞOLCA KELİMELER
talihli gün: ulcajdu edür, bk. edür
tanyeri ağarması: edür-ün ebuden, bk. edür
tatlı: amtatai amtatu, tangsuk itegen
tedavi: emnehe, emne
tedavi etmek: utaçilaku, bk. utçi
tercih: suu
topal: doğolang
tulga: suu süite
tuz: dabusu, dabusun
—U—
umut: ari-ç
usluluk, (sükünet): amul
uzaktan görünen şey, (nesne): bere
- Ü -
üçüncü göbekten dede, yahut nine: budanur
—V—
vergi (hizmette ödenen bir vergi): alban
vücudun altı: bökse-yin bey-e, bk. bökse
—Y—
yabanî vişne: elçigen çige, bk. elçigen
yağ: tusu
yağlı, (şişman): tarğun
yardım: tusa
yarından sonra: nügüge edür, bk. edür
yasa: törü
yazmak: bitikü
yemek masası: itegen-ü şiregen
yeniden: basa, basa basa
yiğit: eres
—Z—
zürriyet: üre